μικροτήξη

Ειδικό σύστημα τήξης το οποίο ανάγεται στην αρχαία μέθοδο του περσικού κηρού που χρησιμοποιούσαν ευρέως στην Αναγέννηση για την τήξη καλλιτεχνικών έργων ή όπλων μεγάλων διαστάσεων. Σήμερα η μ. εφαρμόζεται ευρύτατα στη βιομηχανία μηχανών για την κατασκευή τμημάτων με μικρές διαστάσεις (έως 300 χλστ.) που απαιτούν υψηλή ακρίβεια στο τελείωμα και στην αναπαραγωγή των λεπτομερειών. Το αρχικό πρότυπο γίνεται από ορείχαλκο και χρησιμεύει για την κατασκευή του τύπου. Σε αυτόν τον τύπο ενισχύεται με πίεση ένας ειδικός τύπος κηρού. Όταν επιτευχθούν τα πρότυπα σε κηρό, ομαδοποιούνται και τοποθετούνται σε κατάλληλες βάσεις για να σχηματίσουν μία δέσμη· αυτή επενδύεται με μια κατάλληλη κεραμική ουσία μέχρις ότου σχηματιστεί μια επικάλυψη αρκετού πάχους ώστε να αντέξει στην πίεση του μετάλλου. Το πρότυπο, μετά την απόρριψη του κηρού, περνά σε ειδικές καμίνους για το ψήσιμο και μετά γεμίζεται από τετηγμένο μέταλλο. Μετά την τήξη, το πυρίμαχο υλικό απορρίπτεται με κατάλληλα παλλόμενα σφυριά, και τα κομμάτια, αφού αποκοπούν από τη δέσμη, λειαίνονται δι’ αμμορριπής και καθαρίζονται. Με τη μ. είναι δυνατό να παραχθούν εξαιρετικά πολύπλοκα τεμάχια, όπως τμήματα όπλων, υφαντικών μηχανών, ραπτομηχανών και εξαρτήματα για τη βιομηχανία αυτοκινήτων, την ηλεκτρονική και την αεροναυτική. Από το ορειχάλκινο πρότυπο λαμβάνεται ένα κέλυφος, μέσα στο οποίο εκχύνεται ένα ειδικό «κερί». Τα νέα πρότυπα από το κερί ενώνονται σε δέσμες και επενδύονται με πυρίμαχο υλικό. Αφού φύγει το κερί, τα πρότυπα ψήνονται και γεμίζονται με λιωμένο μέταλλο.